Η πρώτη έκδοση (1996) είχε ακολουθήσει την κριτική έκδοση (variorum edition) του Thomas Johnson (1955), με τα 1775 ποιήματα της Emily Dickinson στο πρωτότυπο κείμενο τους, χωρίς δηλαδή τις επεμβάσεις των πρώτων εκδόσεων μετά το θάνατό της. Τα στοιχεία που είχαν σωρευθεί μέσα στα σαράνα χρόνια από τότε, οδήγησαν σε μια κριτική έκδοση από τον Ralph Franklin (1998), με ακριβέστερη χρονολόγηση και νέα αρίθμηση των 1789, αυτή τη φορά, ποιημάτων της Αμερικανίδας ποιήτριας. Αυτήν την νέα κριτική έκδοση ακολουθεί και η παρούσα αναθεωρημένη έκδοση που περιλαμβάνει 206 ποιήματα. Στα εμπλουτισμένα προλογικά στοιχεία έχει προστεθεί το κεφάλαιο "Το ποιητικό εργαστήριο" για τον τρόπο δουλειάς της ποιήτριας.
Η Emily Dickinson (1830-1886) αναγνωρίζεται σήμερα ως μια από τις μεγαλύτερες μορφές όχι μόνο της αγγλόφωνης, αλλά και της παγκόσμιας ποίησης. Έζησε την εποχή που εδέσποζε η βικτωριανή ποίηση, αλλά στο γράψιμο της πήρε το θάρρος να σπάσει τα πρότυπα και τους απαραβίαστους κανόνες της. Οι καινοτομίες της στο μέτρο, την ομοιοκαταληξία και την γλώσσα ήσαν τόσο επαναστατικές για την εποχή της, που έκαναν την ποίησή της "όχι δυνατή να δημοσιευτεί"... Αυτό την οδήγησε να απαρνηθεί την φήμη και να κλειστεί στο πατρικό της σπίτι, αρνούμενη να αποκαλύψει την ποίησή της. Μόνον δέκα από τα ποιήματά της δημοσιεύθηκαν ανώνυμα και χωρίς την άδειά της, όσο αυτή ζούσε.
Και έπρεπε να περάσουν 30 χρόνια από το θάνατό της, για να περάσει η ποίησή της τα σύνορα της Νέας Αγγλίας και να αναγνωρισθεί η μοναδικότητα, ευαισθησία και δύναμή της. Από τότε διαβάστηκε και διαβάζεται με πάθος από τους αναγνώστες της και παραμένει πάντα μια επαναστάτρια της τέχνης, μια ποιήτρια των επόμενων εποχών, ακόμη και της δικής μας.